Ik ga maar niet 'zeuren' over, dat het al zo lang geleden is
dat ik een blogje geschreven heb.....
Alles heeft een reden, toch!?
De laatste week ben ik eens in mijn mand gedoken om de ufo
situatie te bekijken.
Tsjongejonge, zonde om van al dat moois nog geen affo's
gemaakt te hebben.
Dus huppekee, machine op tafel en gaan!
Ben ik net goed en wel bezig, brak de draad elke keer en
werden er steken overgeslagen.
Dus, machine in de koffer gepakt en naar de dokter
gebracht. Ze had ook wel een beurtje nodig, volgens de machinedokter.
Meteen dit kleine dondertje maar meegenomen, want ze had ons
al drie keer in het donker gezet......
Kortsluiting, levensgevaarlijk volgens de dokter, omdat ze van ijzer is.
ALTIJD geaard gebruiken, zei hij nog.
Dus meisjes met zo'n geweldig machientje, wees gewaarschuwd!
Ze zijn allebei herboren weer terug en kunnen weer lekker
op tafel dansen. Ik dwaal helemaal af.......
Ik was al wel begonnen met handquilten van The English Basket
maar heb haar toch maar met de borduurmachine afgemaakt.
Het duurt me anders veel te lang en mijn handen
protesteren steeds meer.
De lichte randen zijn gemeanderd.
(foto's zijn overdag en 's avonds gemaakt, vandaar het kleurverschil)
Nu nog een afwerkbies er omheen en klaar is kees.
Ik ben er geweldig blij mee.
Mijn hexagonnenquilt lag ook al zo lang te wachten. Ik geloof wel anderhalf jaar.....
Nou, dan is het echt de hoogste tijd, vind je niet?
Ook mooi geworden. Maarja, ze moest de wasmachine in......
Met al dat rood. Ik ben niet snel bang dat er iets mis gaat
maar deze keer vond ik het wel erg spannend.
De top is helemaal goed gegaan, maar de achterkant is wel een beetje rozig geworden,
oeps!
Op de foto kun je zien dat er een rozige zweem in zit,
terwijl de stof bijna wit was. De stippenranden zijn de boosdoeners
geweest.
Nouja, ik kan er mee leven.
Het is niet zo goed te zien, maar
de lichte randen zijn gemeanderd en de rode in ruitvorm gestikt.
De hexen op de rand die je op het fotootje in de rechterkolom ziet,
vond ik toch niet zo'n goed idee...
Achja, je bedenkt soms iets....
De borduurmachine heeft haar diensten weer goed bewezen.
En dan nog de Jane Austen. Zij moet nog meer gequilt worden.
Bij nader inzien vind ik het te weinig.
Dat doe ik wel in een verloren uurtje. Nouja, verloren uurtje......
Ze moesten natuurlijk ook nog gelabeld worden.
Fluitje van een cent met mijn supersonische borduurmachine.
Ik heb keus uit heel veel verschillende labels en ze zijn allemaal even leuk.
En dan te bedenken dat ik op het punt heb gestaan, deze machine te verkopen..........
Deze moet er nog opgenaaid worden.
Deze zag je al eerder in dit blog. Het is alleen geen zeskantige.
Laat dit nou niet in het systeem zitten......
Regelmatig maak ik ze ook voor een heel lieve vriendin.
Zij heeft een prachtig quilt gemaakt als
herinnering aan haar overleden ouders.
Nee, ze blogt niet, jammer genoeg.
Last but not least, de mysterie van Di Ford.
De één na laatste rand zit er aan.
Dit is toch ook zo'n geweldig project om mee bezig
te zijn.
In november komt alweer de laatste opdracht en dan is het mysteriejaar
alweer voorbij.
Fijne week en tot de volgende keer.
