Patch to Patch Heleni

Patch to Patch Heleni

zondag 21 december 2014

Iets Kersterigs, Honderigs en Quilterigs........


En zo zijn we al weer aan het eind van het jaar gekomen.....
Wat is het weer snel gegaan als je terug kijkt.

Een jaar vol leuke en mooie gebeurtenissen maar,
ook weer minder mooie. Maar daar ga ik het niet over hebben.

Ik hou het maar bij de mooie dingen en
het allermooiste 'ding' is voor mij, dat we
weer een hondje in huis hebben....


Hij is mooi, leuk, lief en een ontzettende doorzetter.
"Als ik aan mijn mandje wil knagen dan knaag ik aan mijn mandje.....!"

Zo'n typje is Morris.
Tja, 't is een teckel hè....




Bijna net zo eigenwijs als de beagle die we in het verleden hadden!

Dus, ik heb de rand maar even beschermd tegen die kleine pieterpeuterige
vlijmscherpe tandjes.
Ik ben wel benieuwd hoe lang dit netjes blijft zitten.....
Trouwens, hier ligt hij het liefst in. Het kleinste mandje in huis.


Onze kleinzoon Tim heeft deze mooie ster en 
kerstboompje gemaakt op school.
Oma was enthousiaster hierover dan hijzelf, haha.
Hij heeft zo'n houding van, 'het is dat 't moet maar ik doe liever iets anders'.
Ik mocht het van hem wel in onze boom hangen
maar toen hij naar huis ging, moest het toch wel mee.
Voor zijn mama. Tuurlijk schat, dat is voor mama.
Oma mocht er even van genieten, en zo hoort het ook!


Zoveel tijd dat ik eerst had om te patchen, zo weinig tijd heb ik nu.
Dat zul je begrijpen.
Niks erg want ik geniet van dat hondebeest om me heen.


Maar één rand zit er aan de mysterie van Di Ford. Met de tweede
ben ik bezig.


Ook de Little Sparrow krijgt een beetje aandacht.
Dit blok is bijna klaar. Alleen de blaadjes nog even appliqueren.


 Nog even een Kersterig sfeerplaatje en 
ik wens je..... 


.....en een heel goed, fijn en gezond 2015.

Doeg, tot de volgende keer. 



zondag 7 december 2014

Poehé, ik was even vergeten.......



 .......dat een pup zindelijk maken heel veel energie kost.....

Na een week heb ik er al regelmaat in gekregen, helemaal geweldig toch!
'sNachts, tegen de ochtend is hij wakker en piept
een beetje. Ik laat hem even buiten en slaapt
weer verder. En ik lekker ook!


Maar even bij het begin beginnen,
we hebben het weer gedaan, na 8 jaar hondeloos 
te zijn geweest, hebben we (lees: ik!) toch weer een gezellig hondje 
in huis genomen.

Is het geen schatje? Het is een ruwharig dwergteckeltje en we noemen hem

MORRIS.
Zijn originele stamboomnaam is Morrison.
Die stamboom interesseert me niet veel maar voor een beetje
betrouwbaarheid hebben we hem wel bij een
 originele fokker vandaan gehaald.

Met vier dagen luisterde hij al naar zijn naam
en kwam ook al naar me toe. Zó schattig.

Misschien heb je op FB al over Morris gelezen
maar ik ben er natuurlijk best een beetje druk mee
en had nog geen gelegenheid over hem te
bloggen.


Het is zo'n klein hummeltje nog en weegt nu op dit
moment precies 2 kg.


Door de keukenrol heb je enig idee hoe klein hij nog is.


Je snapt vast wel dat er weinig quilterigs uit mijn handen
komt op dit moment.
Maar vandaag ga ik er weer eens lekker mee aan de gang.

Fijne zondag en tot een volgende keer!


zondag 16 november 2014

Leuke blokjes en een Trouwfoto van lang geleden........

Wat een heerlijk weer om te quilten hé.

Het eerste applicatieblok van de Little Sparrow is klaar....
Nou eigenlijk vind ik 'm niet helemaal klaar.
Ik mis 'iets'
Ik mis iets onder de tak.......


Het vogeltje heeft zo'n raar stukje stof
tussen z'n pootjes.
De vorige keer zei ik al, zal ik het schaartje nog even ter hand nemen?


Natuurlijk heb ik dat gedaan, anders blijf ik kijken en
me ergeren.....
Wat een verschil hé.


Dit is een begin van het volgende blok. Zó leuk met dat konijntje.


 Deze 6, van de 25 middenblokjes, zijn aangevuld tot 11 blokjes.
Ik heb ze nog niet allemaal op de foto gezet, merk ik nu maar dat komt nog wel.

Trouwens, wie belangstelling heeft voor het patroon, Karen van Aztec Rose (klik)
 heeft weer patronen in voorraad.
Als je op de link klikt zie je het meteen op de openingspagina.


Deze zijn leuk hé. De plaatjes in het midden
komen uit een grote lap dat geen grote lap meer is....
Nu maar hopen dat er nog een aantal geschikte plaatjes
in zit voor nog een paar Sunborstblokjes.



Ik denk dat die stof wel 25 jaar oud is.
Heb ik ooit een keer gekocht toen ik pas begon met patchwork.
Ik heb er heel veel mee gedaan maar nu komt echt 
het einde in zicht. 


Misschien heb je deze foto al op fb gezien, maar we waren
12 november 45 jaar getrouwd. 45?
Jajaja, vijfenveertig.....! Als ik het zo schrijf kan ik het me nauwelijks voorstellen
maar het is echt zo.

Weet je wat er het aller aller mooist is aan die 45 jaar?
Wij zijn 2 prachtkerels van zoons, 2 hele lievemooie schoondochters en
3 schatjes van kleinkinderen rijker.

Het meisje op de foto is een buurmeisje van 9 jaar.
Reken maar uit hoe oud zij nu is......waar blijft de tijd.

Vandaag gaat het een hele leuke dag worden voor mij.
Na 8 jaar.......!
Volgende keer meer.

Fijne zondag



zondag 2 november 2014

Eentje af en eentje nieuw.......!


Ja hoor, ik heb mezelf maar eens achter de pc gezet
om een blogje te maken van mijn werkzaamheden
van de afgelopen paar weken.

Ik was bezig met de afwerking van verschillende ufo's.
Ooooohhhh wat is dat een heerlijk gevoel
dat er een aantal 'weggewerkt' zijn.

A Bountiful Life is nu ook klaar en hangt boven de
tafel in de kamer. Het is een verkleinde versie
geworden omdat ik het origineel te groot
vind om op te hangen.


 Ik vond het nog een flinke klus om een mooie 
rand te zoeken in mijn voorraad. 
Uiteindelijk heb ik voor de groene (onder) gekozen. 


Hupsakee, machientje weer op tafel en quilten maar.
Een mooi verenpatroon heb ik gekozen voor de randen
en in de blokken om de applicaties heen.
Ik twijfel nog of ik in de blokken nog meer zal gaan quilten......






Ik zou wel eens willen weten hoeveel uren ik bijvoorbeeld aan
dit quilt heb gewerkt. En hoeveel lapjes ik tot bloempjes, blaadjes,
vogels enz. heb gemaakt.......
'k Heb geen idee. Dat bijhouden zal alleen al een hele klus zijn, lijkt me.

Ik heb me voorgenomen niet de Stonefields of de Prince te gaan maken.
Niet omdat ik ze niet mooi vind, ik vind ze geweldig.
Er komen tegenwoordig zoveel fantastisch mooie
patronen voorbij dat ik ze allemaal wel zou willen maken.
Maar......ik heb wel veel tijd maar af en toe moet je jezelf
strenge regels opleggen, nouja.....

Toch ben ik weer voor de bijl gegaan, kijk maar


voor Little Sparrows. Ook een patroon van 
Susan Smith.
Zóóó mooi.....



De blokjes zijn ook zo leuk om te maken maar toch heb ik elke keer
weer een zwak voor appliqueren.


Inmiddels is dit blok bijna klaar.


Ohja, er komt ook nog een vlindertje op.


Het vogeltje is schattig maar ik stoor me toch wel een beetje 
aan de stof tussen zijn pootjes.....
Zou ik de schaar er toch nog even inzetten?

 Een fijne week en tot een volgende keer.


zondag 5 oktober 2014

Een lang blog.......

 Ik ga maar niet 'zeuren' over, dat het al zo lang geleden is 
dat ik een blogje geschreven heb.....
Alles heeft een reden, toch!?

De laatste week ben ik eens in mijn mand gedoken om de ufo 
situatie te bekijken. 
Tsjongejonge, zonde om van al dat moois nog geen affo's
gemaakt te hebben.


Dus huppekee, machine op tafel en gaan!
Ben ik net goed en wel bezig, brak de draad elke keer en 
werden er steken overgeslagen.
Dus, machine in de koffer gepakt en naar de dokter
gebracht. Ze had ook wel een beurtje nodig, volgens de machinedokter.


Meteen dit kleine dondertje maar meegenomen, want ze had ons
al drie keer in het donker gezet......

Kortsluiting, levensgevaarlijk volgens de dokter, omdat ze van ijzer is.
ALTIJD geaard gebruiken, zei hij nog.
Dus meisjes met zo'n geweldig machientje, wees gewaarschuwd!

Ze zijn allebei herboren weer terug en kunnen weer lekker
op tafel dansen. Ik dwaal helemaal af.......


Ik was al wel begonnen met handquilten van The English Basket
maar heb haar toch maar met de borduurmachine afgemaakt.
Het duurt me anders veel te lang en mijn handen
protesteren steeds meer.
De lichte randen zijn gemeanderd.
(foto's zijn overdag en 's avonds gemaakt, vandaar het kleurverschil)



Nu nog een afwerkbies er omheen en klaar is kees.
Ik ben er geweldig blij mee.

Mijn hexagonnenquilt lag ook al zo lang te wachten. Ik geloof wel anderhalf jaar.....
Nou, dan is het echt de hoogste tijd, vind je niet?


Ook mooi geworden. Maarja, ze moest de wasmachine in......
Met al dat rood. Ik ben niet snel bang dat er iets mis gaat
maar deze keer vond ik het wel erg spannend.

De top is helemaal goed gegaan, maar de achterkant is wel een beetje rozig geworden,
oeps!
Op de foto kun je zien dat er een rozige zweem in zit,
terwijl de stof bijna wit was. De stippenranden zijn de boosdoeners
geweest.
Nouja, ik kan er mee leven.


Het is niet zo goed te zien, maar 
de lichte randen zijn gemeanderd en de rode in ruitvorm gestikt.


De hexen op de rand die je op het fotootje in de rechterkolom ziet,
vond ik toch niet zo'n goed idee...
Achja, je bedenkt soms iets....

De borduurmachine heeft haar diensten weer goed bewezen.


En dan nog de Jane Austen. Zij moet nog meer gequilt worden.
Bij nader inzien vind ik het te weinig.
Dat doe ik wel in een verloren uurtje. Nouja, verloren uurtje......

Ze moesten natuurlijk ook nog gelabeld worden.
Fluitje van een cent met mijn supersonische borduurmachine.
Ik heb keus uit heel veel verschillende labels en ze zijn allemaal even leuk.

En dan te bedenken dat ik op het punt heb gestaan, deze machine te verkopen..........




Deze moet er nog opgenaaid worden.


Deze zag je al eerder in dit blog. Het is alleen geen zeskantige.
Laat dit nou niet in het systeem zitten......


Regelmatig maak ik ze ook voor een heel lieve vriendin.
Zij heeft een prachtig quilt gemaakt als
herinnering aan haar overleden ouders.
Nee, ze blogt niet, jammer genoeg.


Last but not least, de mysterie van Di Ford.
De één na laatste rand zit er aan.
Dit is toch ook zo'n geweldig project om mee bezig
te zijn.

In november komt alweer de laatste opdracht en dan is het mysteriejaar
alweer voorbij.

Fijne week en tot de volgende keer.


LinkWithin

Related Posts with Thumbnails